Κριτική του κ Βασίλη Παπακώστα,
Λογοτέχνη, Δικαστικού λειτουργού
Ο κυπριακής καταγωγής ποιητής Θεοφάνης Θεοφάνους γεννήθηκε το 1982. Μεγάλωσε στην Αθήνα και φοίτησε στο Τ.Ε.Ι. Φλώρινας και στο Athenian College. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου στις Επιστήμες της Αγωγής. Ολοκλήρωσε κύκλο σεμιναρίων συγγραφικής τέχνης και έχει λάβει πλήθος λογοτεχνικών διακρίσεων. Βραβεία
και επαίνους ποίησης, ενώ ασχολείται και με την παιδική λογοτεχνία. Συντονίζει την «Σχολή μαθητευόμενων ποιητών» και την «Λέσχη παραμυθάδων» των Εκδόσεων Αλάτι. Στην ποιητική του συλλογή «Με τροχιά προς τον ήλιο» ο ποιητής κατακλύζεται από πλούτο έμπνευσης και ευαισθησίας, ώστε να αφιερώσει και τα πενήντα ένα ποιήματα της συλλογής του
στο αιώνια υμνούμενο θέμα του έρωτα και της αναζήτησης της ομορφιάς του. Τα ποιήματα αυτά είναι γεμάτα λαμπερά αισθήματα, αισιοδοξία, χαρά, ελπίδα. Εκφράζουν μια θεώρηση της ζωής που προσβλέπει στο φως της και όχι στο οποιοδήποτε σκοτάδι... Μια οπτική που σε κάνει να λες ότι
είναι ωραίο να ζεις, αφού αγαπάς και σε αγαπούν.
Με τροχιά προς τον ήλιο της αγάπης λοιπόν βαδίζει και διδάσκει τα παιδιά και τους μεγάλους ο ποιητής... ‘Ολα τα ποιήματα είναι εμπνευσμένα από τις ποικίλες αποχρώσεις της αγάπης σε ελεύθερο στίχο. Σε γλώσσα άμεση, κατανοητή, χωρίς ακρότητες, γεμάτη ευγενή αισθήματα. Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή ενδοσκόπησης των αισθημάτων. Γεμάτη από την αίσθηση της
ελπίδας. Την αισιόδοξη θεώρηση του έρωτα και γενικότερα της αγάπης. Ένας τρόπος σκέψης που λείπει από τον σημερινό άνθρωπο, κάτι που περισσεύει στον ψυχικό κόσμο του ποιητή, κάτι που πρέπει να διδαχθούν τα παιδιά και οι έφηβοι, για να οικοδομηθεί μια λιγότερο βίαιη κοινωνία.
«Εφηβική ποίηση» αναφέρεται στο οπισθόφυλλό του ότι περιέχει το βιβλίο αυτό του Θεοφάνη Θεοφάνους. Υπάρχει όμως και η αναφορά στο ποίημα «Αναλαμπή» ότι: «Όποιος διαβάσει τούτο το
βιβλίο, στο τέλος ερωτεύεται... το ποίημα!». Ο ποιητής θεωρεί ότι με τα ποιήματά του αυτά θα κάνει τον αναγνώστη να αγαπήσει την ποιήση! Πολλή σπουδαία φιλοδοξία, αλλά και ευχή, την οποία πιστεύουμε και εμείς και ελπίζουμε να πραγματοποιηθεί! Εξάλλου η υπόσχεση αυτή προδιαθέτει ευμενώς τον αναγνώστη για ένα ταξίδι στην ευαισθησία και την τρυφερότητα των
στίχων του ποιητή. Αυτή είναι η αλήθεια του, που ο ποιητής μας καλεί να γίνει και αλήθεια δική μας. Και πρέπει να γίνει.
Και αρχίζει η παράθεση όμορφων στιγμών και εικόνων με την βροχή τα πουλιά, το τελευταίο φιλί και μια χαραμάδα ελπίδας. Με τις θύελλες που γεννιούνται μέσα του. Γιατί το ποίημα είναι λαβύρινθος που κρυβόμαστε και μαθαίνουμε να κλαίμε, να γελάμε, να συζητάμε. Όπως τα μαλλιά της μοσχοβολούσαν καρύδα και θαλασσινή αύρα. Όπως δυο σκιές τα βράδια στη λίμνη κάτω απ΄
το φως του φεγγαριού σαν γίνονται λωτοί κι ανθισμένα νούφαρα. Ενώ στην έξοδο του τούνελ περιμένει πρωτόγνωρος λαμπερός ήλιος. Και η καρδιά δεν έχει παύσεις χτυπά σαν τρελή. Και εύχεται, από τις ραγισμένες καρδιές χιλιάδες μέλισσες να φτιάχνουν κυψέλες και το μέλι να στάζει. Και ρωτάει την αγαπημένη, πότε θα γίνουν δραπέτες της νύχτας μόνο με αγάπη ανόθευτη;
Και παρακαλεί : «Μη μ΄ αφήνεις, θέλω έναν ώμο να γείρω και να ονειρευτώ». «Η γη γυρίζει, για εμας η γη γυρίζει...». «Περιμένω να εμφανιστείς ως από μηχανής θεός. Μια πρωτόγνωρη ευφορία θα μας οδηγήσει στην ηλιακή έκρηξη». Τα πρωινά γεννιέμαι για ν΄ ανασύρω στη μνήμη μου την πρώτη φορά που σε κοίταξα. Η άνοιξη για τον ποιητή είναι ένα φιλί τρυφερό, ανέμελο, παθιασμένο. Ένα φιλί για όσους ποτέ δεν κατάφεραν να το δώσουν. Είναι η ομορφιά της ψυχής του, της ποίησής του... Είναι η ομορφιά που καλούμαστε να πιστέψουμε. Είναι η ομορφιά που έχει ανάγκη ο άνθρωπος και η σύγχρονη ζωή...
Αυτή το «ποίημα» μας καλεί ο Θεοφάνης Θεοφάνους να ερωτευθούμε!
