Η συγγραφέας ασχολείται
κοντά δεκαπέντε χρόνια με την παιδική λογοτεχνία, όπως προκύπτει από το σύντομο
βιογραφικό της, που είναι ενσωματωμένο στο βιβλίο, έχει δε εκδώσει ήδη έξι
ακόμα βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά κάθε ηλικίας. Η εμπειρία της και η
γνώση του είδους που υπηρετεί αποκαλύπτονται από τις πρώτες κιόλας σελίδες του
εν λόγω βιβλίου. Λόγος λιτός, αποφυγή λεπτομερειών και λεκτικών στολιδιών,
προσήλωση στην αφήγηση, άλματα στον χρόνο, ανατροπές κι εκπλήξεις. Όλα τα
παραπάνω, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, έχουν φτάσει να θεωρούνται ελαττώματα,
όσον αφορά τα βιβλία για παιδιά. Πλην όμως αυτά ακριβώς ζητάνε τα παιδιά και η
συγγραφέας το έχει κατανοήσει και το εφαρμόζει στην πράξη με το έργο της.
Η υπόθεση απλή και
απολαυστική. Ο βασιλιάς Καλότυχος και η Βασίλισσα Τυχερούλα αποκτούν για πέμπτη
φορά γιό και σε μια έκρηξη δυσφορίας στέλνουν το παιδί, να μεγαλώσει με παραμάνα,
τον επόμενο χρόνο αποκτούν επιτέλους μια κόρη, την Πεντάμορφη, που είναι όνομα
και πράμα ! Όμως η ομορφιά της θα τη βάλει σε μπελάδες. Ο πρίγκηπας Πλάνος και
η μητέρα του, μια μοχθηρή μάγισσα, θα την αρπάξουν κι όλο το βασίλειο θα
μαραζώσει από θλίψη. Οι τέσσερις πρίγκηπες θα ξεκινήσουν, να πάνε, να τη
διασώσουν, αλλά και οι τέσσερις θα μπλεχτούν σε διάφορες περιπέτειες και δεν θα
τα καταφέρουν. Αυτός που θα φέρει σε πέρας την αποστολή είναι ο ξεχασμένος Πέμπτος
Πρίγκηπας. Σταματάμε εδώ την περίληψη, για να μην προδώσουμε κρίσιμα στοιχεία της
υπόθεσης. Σίγουρα, πάντως, πήρατε μια ιδέα.
Όμως, ακόμα κι από
αυτή την περίληψη, αντιλαμβάνεστε τις αρετές της κυρίας Παπαγεωργίου. Η κεντρική
ιδέα της αφήγησης στηρίζεται σε μια παλιά και δοκιμασμένη συνταγή. Ποιος καταφέρνει
να ολοκληρώσει την αποστολή, να πετύχει εκεί, που απέτυχαν όλοι οι προηγούμενοι
; Ο φουκαράς ο Πέμπτος Πρίγκηπας, αυτός που εγκαταλείφθηκε από τους γονείς του,
που δεν γνώρισε το χάδι της μάνας, που δεν έπαιξε με τ’ αδερφάκια του, που είδε
από μικρό παιδί την σκληρή πλευρά της κοινωνίας. Όμως λόγω της προικισμένης
φύσης του, της μεγάλης του καρδιάς, της γνήσιας και βαθιάς ευαισθησίας του, η
θλίψη του δεν πήρε τη μορφή πίκρας και μνησικακίας, αλλά τον έκανε πιο δυνατό και
ανθεκτικό στα χτυπήματα. Ήταν από καλό μέταλλο και δεν σκούριασε από τη μούχλα της
καθημερινότητας. Γι’ αυτό το λόγο εξάλλου, όταν το βασίλειο και οι δικοί του
βρέθηκαν σε ανάγκη, δεν τους γύρισε την πλάτη, δεν αδιαφόρησε, το οποίο ακόμα
κι αν το έπραττε, ουδείς θα μπορούσε να τον κατηγορήσει για αχαριστία. Όμως ένας
γνήσια ευαίσθητος, ένας αληθινός άνθρωπος δεν μπορεί να κρατήσει κακία, είναι
πρόθυμος να συγχωρέσει, ακόμα και να βοηθήσει αυτούς που τον αδίκησαν. Ο Πέμπτος
Πρίγκηπας είναι στην ουσία ένα σύμβολο, το σύμβολο των πολλών αφανών ηρώων της καθημερινότητας,
που η ζωή τους έχει αδικήσει, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, αλλά εκείνοι δεν βαρυγκωμούν,
δεν κλαίγονται, συνεχίζουν να κάνουν το καθήκον τους απέναντι στο Είναι τους και
την κοινωνία κι αν χρειαστεί, αν τους ζητηθεί αποδεικνύουν την αξία τους, όχι
με αλαζονεία, αλλά με τη φυσικότητα της καθαρής ψυχής τους.
Η συγγραφέας, δίχως
φανφάρες και μεγαλοστομίες, μας δίνει ένα παραμύθι που αξίζει να διαβαστεί και να
ξαναδιαβαστεί. Καλοτάξιδο !
