Η κυρία Μαγκανά, καίτοι νεότατη, είναι πολυγραφότατη, αφού έχει συγγράψει πλήθος ποιημάτων και διηγημάτων. Το εν λόγω βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά και φαίνεται, ότι τα καταφέρνει καλά ακόμα και σ’ αυτό το απαιτητικό λογοτεχνικό είδος.
Η υπόθεση λιτή και ουσιώδης. Τα
παιδάκια δε θέλουν να κοιμηθούν και η νεράιδα Ζωή τους λέει ένα παραμυθάκι, για
να τα βάλει για ύπνο. Μαγευτικές εικόνες πλημμυρίζουν τις σελίδες του βιβλίου,
εικόνες που θα έπρεπε να βλέπει κάθε παιδί, αν ο κόσμος μας ήταν πραγματικά
δίκαιος. Τα μαθήματα, τα παιχνίδια, οι διακοπές και τα τοπία της παιδικής
ανεμελιάς παρελαύνουν το ένα πίσω από το άλλο και όπως μαγεύουν τον αναγνώστη,
φέρνουν κι ένα βάρος στα μάτια των παιδιών που αποκοιμιούνται τελικά.
Η συγγραφέας δεν πέφτει στην
παγίδα της αφαίρεσης, δηλαδή της παρουσίασης εικόνων που στερούνται ζωής και
ουσίας. Η αφήγησή της είναι γεμάτη πάθος, λες και κάποιο παιδί μιλάει στη θέση
της. Με ύφος απλό και αυθόρμητο μας βάζει στον κόσμο των παιδιών και νιώθουμε
μια γλύκα στην καρδιά. Δε λησμονούμε, ότι είμαστε ενήλικοι, αλλά ξυπνάει μέσα
μας κάτι από τον αυθορμητισμό εκείνων των χρόνων. Σε αυτό βοηθάει βέβαια και η
αθώα, σχεδόν παιδική, εικονογράφηση της κυρίας Βάσιας Παπαδοπούλου, που δένει
άψογα με το κείμενο.
Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε με
σιγουριά, ότι το βιβλίο της κυρίας Μαγκανά δεν έχει τίποτα, να ζηλέψει από τα
βιβλία για παιδιά που προβάλλει το λογοτεχνικό κατεστημένο. Ελπίζουμε να βρει
το κοινό που του αξίζει !
ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
