ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ

 

ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ, ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΣ!

Άλλοτε στα Βαρωσια

στα παιδικα μας τα χρονια

ζουσαμε χαρουμενα 

ανεμελα κι αρμονικα

Πολύχρονη η ομορφια της 

μας σήκωνε η θαλασσα

πανω στα κυματα της 

κι έξω απο τα γαλανα νερα

κοσμοπολιτικη ατμοσφαιρα βασιλευε

φωτιζοντας το πνευμα μας

τόσο λαμπερα

Τις μέρες μας κολυμπουσαμε 

μες στις φωνές και μες τα κυματα

τα βραδυα, κατ’ απο τις πορτοκαλιες 

παιζαμε volley-ball

κατω στην παραλια 

του κουνος-club

Και σαν είχε ξαστερακι

και εβγαινε το φεγγαρι 

εμείς σου τραγουδουσαμε

η αγαπη μου κοιμαται…

Ονειρα, έρωτες και λουλουδια

αλλα πονεμενα, αλλα θλιβερα,

κι' αλλα μαγεμενα

που σου διναν φτερα…

Αχ Αμμόχωστος

του Ευαγορα πολη τιμημένη 

πολη ερωτική κι αγαπημενη 

πολη  λατρεμενη για όσους ζησανε εκεί ,

στην χρυση αμμουδια!

Ηρακλής Ζαχαριάδης

——

FAMAGUSTA, CITY OF OUR LOVE!

Once in Varosia

in our childhood years

we lived happily

peacefully and harmoniously

Its beauty is long-lasting

and the sea was raising us

on its waves

and out of the blue waters

a cosmopolitan atmosphere reigned

enlightening our spirit so bright

We swam during the day

in the voices and in the waves

in the evenings

underneath the orange trees

we played volleyball

down at the beach

of kounos-club

And as if he had a razor

the moon was coming out

we sang to you

about my love that was sleeping…

Dreams, loves and flowers

other painful, other sad,

and other enchanted

that gαve you wings…

Ah Famagusta

honored city of Evagoras

city beloved and erotic

city adored for those who lived there

on the golden beaches!

Iraklis Zachariadis

ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΠΑΖΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΕ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΠΑΖΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΠΟΚ, ΠΟΥ ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΕ, ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΕ, ΕΠΑΙΞΕ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ, ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΤΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΤΟΥ ΕΠΟΚ "ΑΦΡΟΔΙΤΗ", ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΠΛΗΚΤΡΑ ΣΤΙΣ 14/7/2025

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΣΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟ LINK:  https://www.youtube.com/watch?v=rdQyUq-bVpw&ab_channel=VasilisPapakostas

51 ΧΡΟΝΙΑ ΝΤΡΟΠΗΣ

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 15ης ΙΟΥΛΙΟΥ 1974

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΩΜΟΠΟΛΗΣ ΑΙΓΙΑΛΟΥΣΑΣ

Την Κυριακή 1^η Ιουνίου 2025 διεξήχθη,  κοντά στα Κελλιά, μεγάλη συνεστίαση, με πρωτοβουλία του Κοινοτικού Συμβουλίου της θαλασσοφίλητης Κωμόπολης, του Συνδέσμου Γιαλουσιτών, του Συμβουλίου του νεοσύστατου σωματείου «ΑΛΚΙΜΟΣ ΝΕΟΛΑΙΑ ΑΙΓΙΑΛΟΥΣΑΣ» σε συνεργασία με το εγκεκριμένο φιλανθρωπικό ίδρυμα ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ Πολυθεματικό Μουσείο. Παρευρέθηκαν πέραν των 650 ατόμων, που κατοικούν ‘προσωρινά’ σε 200 γειτονιές της μη κατεχόμενης Κύπρου.

Η συνεστίαση τελούσε υπό την αιγίδα της Προέδρου της Βουλής κυρίας Αννίτας Δημητρίου, η οποία απηύθυνε θερμό χαιρετισμό. Στη συνεστίαση παρευρέθηκε και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος που χαιρέτισε την εκδήλωση.

Συγκινητική ήταν η ομιλία του νεαρού Κυριάκου Τζιούρρου ο οποίος, μεταξύ άλλων,  δήλωσε «Είναι τιμή μου να μιλήσω ως πρόεδρος της Νεολαίας στη συνεστίαση για τον τόπο που κουβαλάμε μέσα μας, για τη Γιαλούσα μας.»

Σύντομη ομιλία έκανε και ο κύριος Νίκος Γιαννακού εκ μέρους του Συνδέσμου Γιαλουσιτών και πολύ πιο σύντομη ο Πρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου Ηλίας Παντελίδης. Ακολούθησε απονομή τιμητικών πλακετών σε άτομα με πολύτιμη συνεισφορά στη διατήρηση της συλλογικής ΜΝΗΜΗΣ της Αιγιαλούσας. Οι πέντε που τιμήθηκαν είναι: Γιάννης Σπανός, Οικονόμος Ηλίας Παπαηλίας, Βάσος Πτωχόπουλος, ο πρώην Κοινοτάρχης Τάκης Τσαπαρέλης και ο τέως Παναγιώτης Χατζηπαντελής. Ο τελευταίος, με ομιλία του, ευχαρίστησε- εκ μέρους όλων, το Κοινοτικό Συμβούλιο.

Στο περιθώριο της συνεστίασης, στήθηκε πάγκος με βιβλία, αναμνηστικά αντικείμενα της Νεολαίας, έδρα για συλλογή στοιχείων για ψηφιοποίηση άυλου. Στήθηκε, επίσης, έκθεση με υπέροχους πίνακες της Λουκίας Κουμή. Ο κόσμος είχε την ευκαιρία να γευτεί και να αγοράσει εύγεστα χαλούμια του Γιαλουσίτη Όμηρου. Τέλος, ο κόσμος έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τις φωτογραφίες που παρουσιάστηκαν. Τον άχαρο ρόλο της ταμίας επιτέλεσε ευσυνείδητα η Κοινοτική Σύμβουλος Παναγιώτα Μάμα-Σαμψών. Άψογα εκτέλεσε τα καθήκοντα του ο συντονιστής-παρουσιαστής της εκδήλωσης, Αναπληρωτής Κοινοτάρχης Πέτρος Ασσιώτης.

Ηλίας Παντελίδης

Πρόεδρος Κοινοτικού Συμβουλίου

Αντιπρόεδρος Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου

Οικονομολόγος-Λογιστής-Συγγραφέας.

 

2/6/2025

Επανεκκίνηση Παγκύπριας Οργάνωσης Τυφλών

Με το σύνθημα επανεκκίνηση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 21 Ιουνίου η φετινή Γενική Συνέλευση της Παγκύπριας Οργάνωσης Τυφλών στη Λευκωσία.

 

Οι τυφλοί της Κύπρου αγωνίζονται να απομακρυνθούν από τις τελευταίες θέσεις όπου βρίσκονται ανάμεσα στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, την κοινωνική προστασία και το βιοτικό επίπεδο. Μεγάλη πλειοψηφία των τυφλών δεν έχουν στη διάθεση τους τους απαραίτητους πόρους για να ζήσουν αυτοί και η οικογένεια τους, υπόκεινται σε διακρίσεις και αποκλεισμούς, σε διαδικασίες αξιολόγησης της αναπηρίας από το κράτος που εξευτελίζουν την αξιοπρέπεια τους, είναι ταπεινωτικές και δε σέβονται τα ανθρώπινα τους δικαιώματα και οδηγούν σε πλήρη σχεδόν στέρηση αξιοπρεπών παροχών και υποστηρικτικών υπηρεσιών. Η κατάσταση αυτή είναι το αποτέλεσμα αδίστακτών (σκληρών και επώδυνων) πολιτικών του Υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας και των Υπηρεσιών του, όπως είναι ο Τερματισμός επιδομάτων και παροχών  χωρίς καμιά ενημέρωση ή αιτιολόγηση, άρνηση εξέτασης ή/και ενημέρωσης για τις ενστάσεις και γενικά έλλειψη ανταπόκρισης στις προσπάθειες των ενδιαφερόμενων να επικοινωνήσουν μαζί τους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συνιστά οικογένεια με τρία ανήλικα παιδιά, της οποίας ο ένας από τους γονείς είναι τυφλός. Παρόλο που ακόμα και με την εφαρμογή της σχετικής αναχρονιστικής νομοθεσίας δικαιούται σε μεγάλο μέρος αν όχι ολόκληρου του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, η καταβολή του έχει τερματιστεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο χωρίς καμιά δικαιολογία. Κανένας στο Υφυπουργείο δεν ασχολείται με το συγκεκριμένο θέμα που δήθεν «ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ».

 

Η σχεδιαζόμενη νέα νομοθεσία δε φαίνεται να απευθύνεται στα άτομα που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και απαιτούν μεγαλύτερη εντατική υποστήριξη, ούτε και θα προσθέσει οτιδήποτε στην αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής των τυφλών στην κοινωνία. Το χάσμα των εισοδημάτων των ατόμων με πολύ σοβαρές αναπηρίες με αυτώ των υπόλοιπων πολιτών, όχι μόνο δε μειώνεται, αλλά σε περίπτωση που δοθεί προτεραιότητα σε πολιτικές υποστήριξης των ατόμων που δεν τεκμηριώνεται η παροχή αυξημένης οικονομικής υποστήριξης, θα αυξηθεί σταδιακά.

 

Η νέα νομοθεσία όπως σχεδιάζεται δεν περιλαμβάνει πρόνοιες για την εργασία και την απασχόληση των τυφλών, με 80% από αυτούς να βρίσκονται εκτός της αγοράς εργασίας. Πολλά άτομα με οπτική αναπηρία διορίστηκαν στο δημόσιο μόνο μετά από μακρόχρονες δικαστικές διαδικασίες και εξευτελισμούς.

 

Οι τυφλοί είναι ακόμα εκτεθειμένοι σε πολιτικές οίκτου, φιλανθρωπίας, ελεημοσύνης και εξευτελισμού της αξιοπρέπειας τους με το Ραδιομαραθώνιο να αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό των δικαιωμάτων τους. Δεν επωφελούνται από την οικονομική ανάπτυξη και από μια ορθολογιστική κατανομή των δισεκατομμυρίων του αποθεματικού της χώρας μας. Οι τυφλοί είναι πιο συχνά από κάθε άλλη ομάδα πολιτών, θύματα διακρίσεων, κοινωνικού αποκλεισμού και παραβιάσεων δικαιωμάτων. Παραγνωρίζεται, μάλιστα, ότι μέρος αυτού του αποθεματικού προέρχεται από τις περικοπές των κοινωνικών παροχών και των επιδομάτων τους τα τελευταία χρόνια. «Οι δαπάνες για την οπτική αναπηρία μειώνονται από έτος σε έτος, καθ’ όν χρόνο στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες αυξάνονται σταθερά».

 

Ποσοστό ύψους 70% των τυφλών της Κύπρου είναι σήμερα ψηφιακά αναλφάβητοι, ένα ποσοστό από τα ψηλότερα ανάμεσα στις χώρες κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η χώρα μας είναι η μοναδική χώρα σε όλη την Ευρώπη και ίσως σε ολόκληρο τον κόσμο που εξακολουθεί να μην έχει προγράμματα και υπηρεσίες για προεπαγγελματική και επαγγελματική κατάρτιση τυφλών, που να οδηγεί στην πράξη σε θέσεις εργασίας, με αποτέλεσμα το ποσοστό των ατόμων αυτών που δεν εργάζονται να είναι από τα ψηλότερα στον κόσμο και να ανέρχεται στο 80% επί του συνόλου των τυφλών που βρίσκονται σε εργάσιμη ηλικία 18 μέχρι 65 ετών.

 

Οι πολιτικές της Σχολής Τυφλών που θα μπορούσε να συμβάλει ουσιαστικά και στην πράξη στην υλοποίηση της εργασίας και της απασχόλησης των τυφλών, χαρακτηρίζονται από πρακτικές οίκτου και φιλανθρωπίας, με έλλειψη αναγνώρισης των τυφλών ως φορέων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μόνο.

 

Πέρα από την εξίσωση των επιδομάτων και κοινωνικών παροχών που παρέχονται στα άτομα με οπτική αναπηρία και τη διασφάλιση ενός επαρκούς επιπέδου διαβίωσης, η Οργάνωση μας διεκδικεί την άρση των διακρίσεων, των ανισοτήτων και των παραβιάσεων των δικαιωμάτων τους, την άρση των δομικών και άλλων εμποδίων στο περιβάλλον για απρόσκοπτη διακίνηση στους δρόμους, στις πλατείες, στα κτήρια, στα πάρκα, κλπ, στα δημόσια μέσα μεταφοράς, στα ζητήματα δημιουργίας οικογένειας, των εμποδίων στην υγεία, στην εργασία και απασχόληση, στη συμμετοχή στην πολιτική και δημόσια ζωή.

 

Όλες οι προσπάθειες για την πραγμάτωση των πιο πάνω δικαιωμάτων πέφτουν δυστυχώς στο κενό. Δυο χρόνια μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας μας από την παρούσα κυβέρνηση καμιά δράση δεν έχει υλοποιηθεί στους πιο πάνω τομείς που να αφορά τα άτομα με οπτική αναπηρία και τα δικαιώματα τους.

 

Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα άτομα με αναπηρία βιώνουν διαχρονικά τη φτώχεια και την εξαθλίωση, ζουν μόνιμα στο περιθώριο και υπόκεινται καθημερινά σε κοινωνικό αποκλεισμό, η ουσιαστική αύξηση των επιδομάτων που παρέχονται στους τυφλούς, αποτελεί τη μοναδική διέξοδο εξασφάλισης μιας ποιοτικής διαβίωσης και κάλυψη μέρους του κόστους αναπηρίας. Διατρανώνουμε ότι δεν θα ανεχτούμε άλλα πισωγυρίσματα! Τα όποια μικρά βήματα προς το μεγάλο στόχο της ισότιμης ενσωμάτωσης στην κοινότητα έχουν, μετά από αγώνες δεκαετιών πραγματοποιηθεί, είναι αδιαπραγμάτευτα και συνιστούν παρακαταθήκη.

 

Η Οργάνωση ζητεί από τα κοινοβουλευτικά κόμματα να συνδράμουν στην πράξη και να συμπαραταχθούν στην Οργάνωση μας, ώστε η κυβέρνηση να τερματίσει άμεσα κάθετα και απόλυτα τις όποιες συνταγές πολιτικών νομοτελειακά οδηγούν στην περαιτέρω κατάρρευση του κοινωνικού κράτους. Η πολιτεία οφείλει να προστατεύει τα άτομα με αναπηρία και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες στο σύνολό τους εξειδικεύοντας, εξελίσσοντας και εμβαθύνοντας τις συμπεριληπτικές (οικονομικές και κοινωνικές) πολιτικές!

 

Κεντρικός στόχος του κινήματος των τυφλών ήταν, είναι και παραμένει η προάσπιση των αναφαίρετων θεμελιωδών δικαιωμάτων τους. Σε αυτή την κατεύθυνση η άσκηση πίεσης προς την πολιτεία θα είναι διαρκώς εντεινόμενη, μέχρι τη στιγμή που θα δοθεί τέλος στην ψευδοαναγνώριση των δικαιωμάτων τους μόνο στα χαρτιά και μόνο μέσα από λόγια κενού περιεχομένου. Μόνο έτσι θα επιτευχθεί η πολυπόθητη ουσιώδης καταξίωση των τυφλών και με μερική όραση πολιτών ως φορέων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην πράξη.

 

 

Χριστάκης Νικολαΐδης

Πρόεδρος

 

Λευκωσία, 25 Ιουνίου, 2025

 

ΧΡΟΝΟΣ ΚΡΟΝΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΡΑΓΟΥΝΗ

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Η Βασιλική Δραγούνη έχει σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία, συγκριτική λογοτεχνία και έχει

μεταπτυχιακό στις ευρωπαϊκές σπουδές. Είναι πολυγραφότατη και έχει εκδώσει πολλές

συλλογές ποιημάτων και διηγημάτων.

Το βιβλίο της ΧΡΟΝΟΣ ΚΡΟΝΟΣ περιλαμβάνει ενενήντα ποιήματα. Σε αυτά με σουρεαλιστική

γραφή ζωγραφίζει με μελανά χρώματα έναν αποκαλυπτικό και μετα-αποκαλυπτικό κόσμο που

επιχειρεί να περιγράψει τα πεπρωμένα των περιπετειών της ανθρώπινης ψυχής και του

κόσμου που δημιούργησε. Χρησιμοποιώντας δυνατές εικόνες, μεταφορές που ξαφνιάζουν,

αντιθέσεις και οξύμωρα, όπως όταν γράφει “τα υγρά αμαρτήματα της νύχτας αιωρούνται στο

σκοτεινό φως”, καταφέρνει να εκπλήσσει τον αναγνώστη και να διατηρεί ζωηρό το ενδιαφέρον

του. Οι εικόνες που δημιουργεί εκτείνονται από την απαρχή του σύμπαντος και στην συνέχεια

από την γη των δεινοσαύρων μέχρι τα όρια των γαλαξιών και του διαστήματος. Ο χρόνος, ως εκ

τούτου, είναι άπειρος, ρευστός, ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια και όρια, γίνεται άχρονος.

Για παράδειγμα το ποίημα ΕΙΔΗ ΥΠΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ αποτελεί ένα είδος κοσμογονίας που ξεκινά

από την απαρχή όλων των πραγμάτων και καταλήγει στην δημιουργία του ανθρώπου, ο οποίος

τελικά ως είδος αμφισβητεί τα πάντα και αμφισβητείται και ο ίδιος από τον εαυτό του. Στις πιο

δυστοπικές περιγραφές της ποιήτριας “η γονιδιακή πισίνα έχει γίνει ένας βάλτος γεμάτος με

όξινη βροχή, νεκρές γάτες και χλώριο” και “.. η λογική είναι άστεγη /περιπλανιέται σε δρόμους

με αμυδρά φώτα/πίνοντας βότκα από ένα σπασμένο μπουκάλι/πίσω από υποβαθμισμένα

μπαρ”.

Η αμφισβήτηση διαπνέει το έργο απ’ άκρη σ’ άκρη. Για παράδειγμα, υπάρχει, λέει η ποιήτρια

ένας θεός, αλλά χιλιάδες εκδοχές “για την μέγιστη δυνατή χρήση του ουράνιου πεδίου”. Στη

συνέχεια αναρωτιέται τι θα συνέβαινε αν η γέννηση του Χριστού ήταν ήδη η δευτέρα

παρουσία του. Υπάρχει ελεύθερη βούληση; Και αυτό τίθεται υπό αμφισβήτηση. Ναι, απαντά η

Βασιλική Δραγούνη, “έχουμε ελεύθερη επιλογή/κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του εφικτού

όπως και ελεύθερη βούληση/άρα κανείς δεν πρέπει να παραπονιέται”. Συχνά το ίδιο το νόημα

του τι σημαίνει “άνθρωπος” αμφισβητείται και επερωτάται με ιδιαίτερα δυνατές εικόνες, που

συγκλονίζουν όπως “μεταχειρισμένα εγώ/κρέμονταν σε κεκλιμένες στέγες/έτοιμα προς

πώληση”.

Η ποιήτρια με τον δυνατό της στίχο δεν σταματά να θέτει πολυεπίπεδα ερωτήματα

υπαρξιακής φύσης όπως όταν γράφει “Υπαρξιακά μυστήρια και αινίγματα που καταδιώκουν το

είδος μας… ανακαλύψαμε πως η φωτιά /εξακολουθεί να είναι ο δημιουργός /των

παραληρηματικών σκιών /που κάνουν το σκοτάδι μέσα μας /πιο σκοτεινό”.

Οι αντιξοότητες της ύπαρξης κορυφώνονται με ερωτήματα που αφορούν την ζωντανότητα και

την θνησιμότητα, όπως όταν ρωτά με μια εκπληκτική αμεσότητα: “Θάνατε, είχες ποτέ σάρκα

στα κόκαλά σου;”

Τελικά ο ίδιος ο χρόνος μοιάζει άχρονος, ρευστός και ταυτόχρονα μη ρέων: “ο Χρόνος χαράζει

ένα σκοτεινό χαμόγελο στα χείλη της αβύσσου”, λέει η ποιήτρια, και “Το κοσμικό φως

άναψε/κάποια μέρα θα σβήσει όπως ορίζει η εντροπία/ για να επαναχρησιμοποιηθεί

πολλαπλά /για άγνωστο χρόνο”. “Κοράκι , βλέπεις άραγε τον ποταμό του ουρανού/ να

αργοκυλά σαν Χρόνος από πάνω μας/ αφήνοντας ανεπανόρθωτες λακούβες;”. Ας μην ξεχνάμε

ότι κατά μία ερμηνεία, ο Κρόνος είναι ο Χρόνος που καταπίνει τα παιδιά του.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΠΟΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΤΑΤΑΡ

 

ΕΟΚΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ

 

Το εικονογραφημένο βιβλίο φέρει την υπογραφή της Αφροδίτης Θεοφάνους, συγγραφέα με καθιερωμένη παρουσία στον χώρο της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας. Η κα Θεοφάνους, γνωστή για έργα με εκπαιδευτική και συναισθηματική αξία (π.χ. «Γιαγιά, μίλησέ μου για τον Θεό και την Εκκλησία!»), προσεγγίζει εδώ με ευαισθησία και σεβασμό ένα ιστορικό ζήτημα με διεθνή βαρύτητα 

Το βιβλίο αφηγείται τον Αγώνα της ΕΟΚΑ (1955–1959) μέσα από παιδικό βλέμμα, ιδανικό για νεαρές ηλικίες αλλά και για ενήλικες που θέλουν να προσεγγίσουν το θέμα με πιο κατανοητό τρόπο. Σκοπός του είναι να προσφέρει ένα παράθυρο στην κυπριακή Ιστορία, φέρνοντας τα παιδιά κοντά στην έννοια της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αυτοδιάθεσης, ενώ παράλληλα ξυπνά μνήμες και νοσταλγία στους γονείς και παππούδες.

Η ιστορία ξεδιπλώνεται με τρόπο ζεστό, γειωμένο, αποφεύγοντας την υπερβολική δραματοποίηση. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί μια απλή, καθημερινή γλώσσα που αγγίζει ευαίσθητα θέματα με διακριτικότητα.

Οι εικόνες – πιθανά ακουαρέλας ή λεπτομερούς σκίτσου – τονίζουν συναισθήματα (ελπίδα, αγωνία, αγαλλίαση) και επεξηγούν την εποχή, το κλίμα και τα πολιτιστικά στοιχεία της Κύπρου τη δεκαετία του ’50. Η αισθητική τους ενισχύει το κείμενο χωρίς να το επισκιάζει.

Η συγγραφέας προσεγγίζει τον αγώνα όχι ως απρόσωπη ιστορική παράγραφο, αλλά ως βίωμα: ενσωματώνει σκηνές με καθημερινά πρόσωπα, όπως οικογένειες που μόλις χωρίζονται, παιδιά που ζουν τον φόβο μιας ανησυχίας. Αυτή η βιωμένη διάσταση βοηθά τον αναγνώστη – ιδίως τα παιδιά – να ταυτιστεί, να αισθανθεί και να σκεφθεί, πέρα από την πληροφορία.

Το βιβλίο παρουσιάζει με ακρίβεια τα βασικά γεγονότα: Αίτια της εξέγερσης, οι ηγέτες της ΕΟΚΑ (π.χ. Γρίβας–Διγενής), οι μέθοδοι αντίστασης και ησύγκρουση με τις βρετανικές δυνάμεις.

Θίγονται ζητήματα όπως «πότε χρειάζεται να αγωνιστεί κανείς για την ελευθερία», η έννοια της θυσίας, και οι επιπτώσεις της βίας σε αθώους. Συνδυάζει ιστορία, κοινωνική παιδαγωγική και ψυχολογία μέσα από το πρίσμα των μικρών πρωταγωνιστών.

Η παιδαγωγική έκδοση φροντίζει την ευχάριστη ανάγνωση: καθαρή διάταξη, ευανάγνωστη γραμματοσειρά, αναλογίες κειμένου–εικόνας που διατηρούν την ισορροπία. Το εξώφυλλο – υποθέτουμε – απεικονίζει ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο από τον αγώνα, ίσως με κυπριακή σημαία ή σκηνές αντίστασης, σε ζεστό χρωματικό τόνο.

Η εικονογραφημένη «αφήγηση του 55» αποτελεί πολύτιμο εργαλείο μεταλαμπάδευσης ιστορικής μνήμης: συνδέει τις γενιές, ενισχύει την εθνική ταυτότητα των νέων Κυπρίων και ενημερώνει ευαίσθητα τους Έλληνες και Ευρωπαίους αναγνώστες. Παράλληλα, συμβάλλει στην αξιοπρεπή αναπαράσταση ενός δύσκολου κεφαλαίου, χωρίς ωραιοποίηση ή προπαγάνδα.

Το έργο της Αφροδίτης Θεοφάνους επιχειρεί κάτι σπάνιο και αναγκαίο: μεταφέρει ένα ιστορικό συμβάν μέσα από παιδική ματιά, επιμελώς εικονογραφημένο και προσεγμένο. Ενδείκνυται για χρήση σε σχολικό πλαίσιο (σε Δημοτικό, Γυμνάσιο), σε οικογενειακή ανάγνωση, ή ακόμη και ως δώρο με νόημα. Στοχεύει όχι μόνο στην ενημέρωση, αλλά και στην αφύπνιση συνειδήσεων και την ιστορική αυτογνωσία.

 

«Η Ελπίδα Νικά» της Μαρούλλας Μαύρου

 

Το βιβλίο «Η Ελπίδα Νικά» της Κύπριας συγγραφέα Μαρούλλας Μαύρου είναι ένα συγκινητικό και βαθιά ανθρώπινο έργο που καταπιάνεται με θέματα όπως ο πόλεμος, η προσφυγιά, η απώλεια, αλλά κυρίως η δύναμη της ελπίδας και της ανθρώπινης ψυχής. Μέσα από την ιστορία της μικρής Ελπίδας, η συγγραφέας μας μεταφέρει στο τραυματικό και δραματικό σκηνικό της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974, παρουσιάζοντας με ευαισθησία τις συνέπειες του πολέμου στα παιδιά και τις οικογένειες.

Η ηρωίδα, η μικρή Ελπίδα, είναι ένα προσφυγόπουλο που βιώνει τον ξεριζωμό και την απώλεια της πατρίδας της. Η ζωή της αλλάζει απότομα, όταν η οικογένειά της αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι και το χωριό τους. Μακριά από ό,τι της ήταν οικείο, προσπαθεί να προσαρμοστεί στις δύσκολες συνθήκες της προσφυγιάς, ενώ παράλληλα κουβαλά την αγωνία και τη θλίψη για τον πατέρα της, που είναι αγνοούμενος. Παρά τις δυσκολίες, η Ελπίδα παραμένει πιστή στο όνομά της — δεν χάνει την πίστη της, ούτε σταματά να ελπίζει ότι θα ξαναδεί τον πατέρα της και ότι κάποια μέρα θα επιστρέψει στο σπίτι της.

Η συγγραφέας, με γλώσσα λιτή αλλά γεμάτη συναισθηματική δύναμη, καταφέρνει να περιγράψει την εσωτερική πάλη της μικρής ηρωίδας, την αθωότητα των παιδικών της χρόνων που συγκρούεται με τη σκληρή πραγματικότητα του πολέμου. Ταυτόχρονα, δίνεται έμφαση στη σημασία της οικογένειας, της αλληλεγγύης και της πίστης στις αξίες, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.

Ιδιαίτερο ρόλο στο έργο παίζει και η έννοια της ελπίδας, που λειτουργεί ως κινητήρια δύναμη για τη μικρή Ελπίδα και κατ’ επέκταση για όλους όσους βίωσαν τον πόλεμο. Η Ελπίδα γίνεται σύμβολο ψυχικής αντοχής και αγώνα. Το μήνυμα που περνά το βιβλίο είναι ξεκάθαρο: όσο κι αν είναι σκοτεινοί οι καιροί, η ελπίδα μπορεί να παραμείνει ζωντανή και τελικά να νικήσει.

«Η Ελπίδα Νικά» είναι ένα έργο που αγγίζει την καρδιά του αναγνώστη, καθώς δεν αποτελεί μόνο μια αφήγηση γεγονότων, αλλά ένα ταξίδι συναισθημάτων, μνήμης και προσωπικής υπέρβασης. Είναι επίσης ένα πολύτιμο παιδαγωγικό εργαλείο, καθώς βοηθά τους νέους αναγνώστες να κατανοήσουν σημαντικά ιστορικά γεγονότα μέσα από την οπτική ενός παιδιού. Το βιβλίο ενδείκνυται τόσο για παιδιά όσο και για ενήλικες, προσφέροντας πλούσιο υλικό για σκέψη και συζήτηση.

Σε μια εποχή που η ειρήνη και η ανθρωπιά απειλούνται, το έργο της Μαύρου μάς υπενθυμίζει πως η ελπίδα δεν είναι απλώς μια λέξη — είναι μια στάση ζωής, μια δύναμη που μπορεί να κρατήσει τον άνθρωπο όρθιο ακόμη και μέσα στις πιο δύσκολες δοκιμασίες.